Blog

Ligustrum ovalifolium klinkt bijna als een Harry Potter-spreuk, maar het is simpelweg de Latijnse naam van de ovaalbladige liguster. En toch zit er wel iets magisch aan dit project. Op Moorlanden hebben we namelijk een ligusterhaag in een prachtige spiraalvorm aangeplant, die sierlijk om een mispelboom heen draait – de Mespilus germanica. De spiraal is ook een vorm die in de natuur voorkomt.

Op 1 december nodigen we je graag uit voor een verdiepende meewerkdag op Moorlanden. Deze dag staat in het teken van leren door te doen, samenwerken met de natuur en ontdekken hoe natuurlijke systemen ons kunnen inspireren.We gaan samen een ligusterhaag aanleggen en een aardbeien- en kruiden-hügelbed ontwerpen en aanleggen. Daarbij gebruiken we natuurlijke ontwerppatronen zoals de vorm van een tak, een slakkenhuis, een vrucht enzovoorts. Door te werken met deze patronen ontstaat een ontwerp dat niet alleen functioneel is, maar ook aansluit bij natuurlijke vormen die in de natuur voorkomen. Naast het praktische werk nemen we tijd om het voedselbos te observeren en te reageren op wat we zien met kleine, gerichte oplossingen. Dit is voor ons de meest waardevolle manier van leren: aandachtig, nieuwsgierig en in verbinding met wat zich op dat moment aandient. We werken deze dag met de 12 ontwerpprincipes van permacultuur, die we op een speelse en praktische manier toepassen. Zo ervaar je direct hoe deze principes richting kunnen geven aan regeneratief ontwerpen en aan het werken met levende landschappen.

Welkom honingbijen (Apis mellifera)Het was alweer een tijd geleden dat ik mezelf had aangemeld voor de zwermlijst van de biodynamische imkercursus in Noord-Nederland. De lessen werden gegeven door Albert Müller, met assistentie van Gabe Bosma – twee ervaren imkers met een groot hart voor de natuurlijke gang van zaken. Albert zei eens: “Een imker moet vooral zorgen voor dracht; de bijen doen de rest zelf wel.” Die woorden zijn me bijgebleven. Sindsdien probeer ik als imker zoveel mogelijk te planten, zaaien en vermeerderen – zodat er altijd iets te halen valt voor de bijen.

We zagen iets bijzonders, laatst.

Mijn jurkje hangt, kurkuma-geel, te wapperen in de zon. Het is onderdeel van een nieuw projectje: kleding verven met natuurlijke materialen. We zijn druk in de tuin. Bram heeft een terras aangelegd en is bezig met het vermeerderen van de smeerwortel Bocking 14. Dat is een plantje dat diep wortelt, lang bloeit en waarvan het blad vol voedingsstoffen zit die weer door de bodem opgenomen kunnen worden.

Het is zondagochtend, half acht. Samen met Bram en de baby ben ik in het voedselbos. Uit onze bosrand hebben we takjes, blaadjes en humusrijke bosgrond verzameld, die we nu verspreiden tussen de planten. Alle bessenstruiken krijgen zo’n “bultje bos” mee — een mengsel dat het gras verdringt en de bodem met de tijd verrijkt met schimmels. Het motregent, maar het deert ons niet. Onze kleinste kletst met de kipjes achter het hek en kruipt vrolijk achter ons aan, terwijl wij struikje voor struikje met ons mengsel verrijken.

Het voorjaar is begonnen.

Dit is hoe Getelo eruit ziet in de winter.

Wie bekent is met andere kalenders dan onze westerse, weet dat voor de Maya's het nieuwe jaar midden in de zomer valt. Tijd dus, om terug te blikken en vooruit te kijken, op letterlijk een heel vruchtbaar jaar.

Mijn zomer begon met het jaarlijkse vrouwenfestival, waar ik nu zo'n zeven jaar naar toe ga, en eindigde met de vrouwen zweethut op ons eigen terrein. Het is bijzonder helend, organisch en natuurlijk om elkaar, zonder opsmuk of concurrentiestrijd, van vrouw tot vrouw, buik tot buik, hart tot hart, te ontmoeten. Er is ontspanning, er is samen, er is iets magisch, dat we als sisterhood omschrijven; een gevoel van herkenning, support en onvoorwaardelijkheid.

Schrijf mee aan het initiatief Lieve aarde, of lees hier de andere brieven.

Op ons erf brandt een vuur. Omringd door Bentheimer zandstenen, opgebouwd uit hout dat we zelf verzamelden, zaagden, kloofden en droogden.